Yoga öğretmeni olmak yogi olmak demektir. Bu, kişinin yaşamında büyük bir seçimdir çünkü beraberinde büyük sorumluluk getirir. Son zamanlarda yanlış anlaşıldığı gibi yoga öğretmeni süslü/havalı pozlar yapan kişi demek değil; 7/24 pratik halinde olan ve etrafına ışık tutabilen kişi demektir. Herkes yoga yapabilir fakat herkes yogi olamaz. Patanjali’nin Yoga Sutraları’nın dediği gibi:
“Hayatta yaşadığın deneyimlerin ardından yoga pratiği başlar.”(atha yoga anushasanam)
Öncelikle kişinin, her şeyi arkasında bırakmaya hazır olması için yeterince hayat deneyimine sahip olması gerekir. Eğer kişinin hayata karşı arzuları varsa – parti, seks, alkol, alışveriş vb. – o zaman bir yogi olmak için hazır değildir. Bu kişi, yogi olmadan önce arzularını yeterince deneyimlemeli ve arzularını geride bırakmaya hazır hale gelmelidir. Sadece ben değil Upanişadlar, Sutralar, Hatha Yoga Pradipika gibi eski yazıtlar da bunu söylüyor. Yani yogi olmak isteyen kişi kesin olarak yolunu seçmelidir.
İçinde bulunduğumuz çağda yoga öğretmeni olmak havalı bir iş haline geldi. Fakat gerçekte bu bir iş değil. Yoga, pratiğin deneyimine ihtiyaç duyar. Sürdürülebilirlik ve adanmışlık. Yogayı/yogi olmayı pratik etmeyen bir öğretmen öğrenciyi yoganın ileri aşamalarına taşıyamaz ve asana aşamasında sıkışıp kalır.
Bir yoga öğretmeni neden pozları öğretir? Asanalar kendi başına zihinde büyük kapıları açan anahtarlardır ve kişinin annamaya, pranamaya, manomaya bedenlerine ulaşmasını ve onları kontrol altına almasını sağlar. Asana sistemi karışıktır ve bu kapıları gösterebilmek için öğretmenin yoga sistemini anlamış olması gerekir. Asana bir araçtır, fakat araçların en önemlisi değildir. Her yoga öğretmeni yamaların ve niyamaların asanadan önce geldiğini anlamalı ve öğrenciye ilk öğretilecek şeylerin bunlar olduğunu unutmamalıdır. Yani öğretmen önce yama ve niyamaları pratik edip bunlarda ustalık kazanmalı ki pratiğin asıl merkezinin bunlar olduğunun, asana olmadığının her daim farkında olabilsin. Yamaların önemi yadsınamaz; bir düşünün, eğer herkes yamaların ilk kuralı olan ahimsayı (şiddetsizlik) uygulasaydı dünyada savaş olmazdı.
Ama aslında öğretmen yoganın ilk iki basamağını dikkate almıyorsa bile yine de güzel bir şey yapıyor; insanları yoga öğrencisi olmaya hazırlıyor. Böylelikle bu kişiler belki birkaç ay, belki bir kaç yıl sonra uyanan bilinç ve enerjiyle poz öğretmeni yerine ihtiyaçları olan yoga öğretmenini aramaya başlayacaklardır. Bunları bir şeyi açığa kavuşturmak için yazıyorum; yoga öğretmeni olmak, bu çağda kolaylıkla atlanan başka temel şeyleri gerektirir. Unutmayın; bizim yolumuz, öğrenciye ulaşabileceği en yüksek samadhiye ulaşması için rehberlik etmektir.
